Louis de Vries
door Peter Pontiac.
(Beverwijk, 28 april 1951- 20 january 2015). Echte naam Peter Pollmann. Als tekenaar autodidact. Debuteerde in Aloha en Tante Leny Presenteert. Tekent vooral undergroundstrips, posters en platenhoezen. www.peterpontiac.nl
Louis de Vries (VIANEN, 6 JANUARI 1905 – ZWOLLE, 5 SEPTEMBER 1935).
Trompettist Louis de Vries woonde het grootste deel van zijn jonge leven in Rotterdam. Louis was de oudste zoon van de amateur-trompettist Arend de Vries (Vianen, 13 december 1882 – Auschwitz, 22 oktober 1942). Vader De Vries dirigeerde in zijn vrije tijd het fanfareorkest Excelsior en de Rotterdamse Brandweer Harmonie en gaf zijn kinderen Louis, Jack (Amsterdam, 24 augustus 1906 – Antwerpen, 28 december 1976), Izaak (Rotterdam, 31 augustus 1914 – Sobibor, 23 juli 1943) en Clara (Schoonhoven, 31 december 1915 – Auschwitz, 22 oktober 1942) zelf muziekles. Louis de Vries was de eerste Nederlandse jazzsolist waarvan in de Verenigde Staten een plaat werd uitgebracht.
‘Vrijwel alle groten in de toenmalige showbusiness wisten van zijn bestaan en bij bezoeken van beroemde buitenlandse artiesten was hij vrijwel altijd prominent aanwezig. Sophie Tucker, de Boswell Sisters, Cab Calloway, kortom alle vedetten van die tijd, van Richard Tauber tot Louis Armstrong kenden Louis de Vries.’
De Vries’ eerste vaste engagement begon in oktober 1921 in het bioscooporkest van Max Tak in het Amsterdamse Tuschinski Theater. Louis toerde daarna geregeld met de grote buitenlandse orkesten als Oscar Logan (1923), Edgar Adler (1925), Max Reinhardt (1926), Frank Guarente (1926) en Kai Ewans (1928) met de veelbelovende Rotterdamse pianist Dick Willebrandts. Van 26 mei tot en met 15 september 1928 verzorgden de gebroeders de Vries met ‘The Midnight Rounders’ de muziek op de Nederlandsche Nijverheidstentoon- stelling. Rond 1929-1930 speelde Louis de Vries in de orkesten van Marek Weber, Julian Fuhs, Dajos Bela en Ben Berlin.
In 1931 startte hij zijn eigen ensemble. Een jaar later maakte hij deel uit van de band van Juan Llossas. In 1933 completeerde hij het orkest van zijn broer Jack, The Internationals. Met ingang van september 1933 was Louis de Vries enkele maanden verbonden aan het Nederlandse orkest The Swantockers. Gedurende 1934 speelt Louis weer in het orkest van zijn broer met Nico de Rooij achter de piano. Medio november 1934 waren The Internationals in het Grand Café Sihlporte in het Zwitserse Zürich. Op 30 november 1934 vereerde de wereldberoemde trompettist, Louis Armstrong, de gebroeders De Vries met een bezoek. In verschillende publicaties wordt beschreven dat Louis de Vries, bevangen door de zenuwen, ver onder zijn niveau
speelde. Volgens Jack de Vries was Louis Armstrong zó onder de indruk van De Vries’ spel dat hij hem betitelde als ‘Louis de Vries de eerste’ en niet ‘Louis Armstrong de tweede’, zoals de Rotterdammer vaak werd genoemd. Op 1 december 1934 schreef Armstrong aan de gebroeders de Vries dat zij het beste orkest hadden dat hij ooit in Europa had gehoord.
Begin januari 1935 kwam de grootste tenorsaxofonist van zijn tijd, Coleman Hawkins, de band versterken. Hawkins was op tournee met het orkest van Jack Hylton en werd nazi-Duitsland niet binnen gelaten. Hij speelde een aantal avonden onbezoldigd mee met The Internationals tijdens hun engagement in de Haagse dancing Tabaris. Louis de Vries vertrok in februari 1935 naar Engeland voor een aantal concerten als gastsolist in een variétéshow. Hij maakte daar opnames met de multi-instrumentaliste Valaida Snow en de leden van het orkest van Bert Ambrose. In juni, juli en augustus 1935 speelde Louis in het orkest The Jumping Jacks van zijn stadgenoot Arie Maasland, later bekend als Malando.
Kort nadat Louis de Vries een contract had getekend voor een anderhalf jaar durende tournee door de Verenigde Staten met het Paramount Orkest raakte hij op 31 augustus 1935 levensgevaarlijk gewond bij een verkeersongeluk in Hattemerbroek. Een aantal dagen later overleed hij aan bloedvergiftiging in het R.K. Ziekenhuis in Zwolle op 5 september 1935. Het magazine ‘De Jazzwereld’ sprak van een onherstelbaar verlies. De familie De Vries zou van verder onheil niet gespaard blijven.